Masz prawo nas wypróbować >>>

Blog

Ustalenie warunków zabudowy jako etap wstępny realizacji inwestycji

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 17 stycznia 2017 roku o sygn. akt II OSK 1048/15 rozstrzygnął kwestię dotyczącą ustalenia warunków zabudowy jako etapu wstępnego realizacji inwestycji.

W przedmiotowej sprawie odmówiono uchylenia decyzji o warunkach zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku usługowo-biurowo-handlowego o powierzchni sprzedaży poniżej 2.000 m2 z dwiema kondygnacjami zarzucając wnioskodawcom, iż nie posiadają statusu strony postępowania w rozumieniu art. 28 Kodeksu postępowania administracyjnego (dalej jako: K.p.a.):

„Stroną jest każdy, czyjego interesu prawnego lub obowiązku dotyczy postępowanie albo kto żąda czynności organu ze względu na swój interes prawny lub obowiązek”.

Na decyzję o odmowie uchylenia decyzji o warunkach zabudowy wniesiono środek zaskarżenia do Samorządowego Kolegium Odwoławczego uzasadniając m.in., że niedopuszczalne jest ograniczanie liczby stron postępowania, szczególnie w przypadku dużych inwestycji w zabudowie miejskiej, albowiem wywierają one wpływ również na nieruchomości niegraniczące z nimi bezpośrednio.

więcej



W projekcie budowlanym należy uwzględnić analizę dotyczącą zapewnienia naturalnego oświetlenia pomieszczeń

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 3 listopada 2016 roku o sygn. akt II OSK 191/15 rozstrzygnął kwestię dotyczącą obowiązku uwzględnienia w projekcie budowlanym obiektu analizy w zakresie zapewnienia naturalnego oświetlenia pomieszczeń mieszkalnych w sąsiednich budynkach.

W sprawie zakwestionowano decyzję o pozwoleniu na budowę budynku mieszkalnego wielorodzinnego z usługami oraz garażem podziemnym zarzucając, iż zamierzenie budowlane nie spełnia norm nasłonecznienia budynku usytuowanego w bliskim sąsiedztwie.

Organ odwoławczy utrzymał w mocy decyzję o pozwoleniu na budowę, wskazując, że spełnione zostały wymogi określone w § 60 Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 roku w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie(Dz.U. 2002, nr 75, poz. 690 wraz z późn. zm.; dalej jako: Rozporządzenie) dotyczące nasłonecznienia pomieszczeń.

Zdaniem organu odwoławczego, biorąc pod uwagę dopuszczenie wymaganego czasu nasłonecznienia dla zabudowy śródmiejskiej, pokoje mieszkalne w sąsiednim budynku powinny mieć zapewniony czas nasłonecznienia co najmniej 1,6 godziny w dniach równonocy (21 marca i 21 września) w godzinach 7:00 – 17:00.

więcej



Wesołych Świąt

Wesołych Świąt i Szczęśliwego Nowego Roku życzy cały zespół Kancelarii J&N!



Organ ma obowiązek uzasadnić wyznaczenie obszaru analizowanego w minimalnym zakresie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w wyroku z 15 marca 2016 roku o sygn. akt II SA/Ol 135/16 rozstrzygnął kwestię dotyczącą uzasadnienia przez organ wyznaczenia minimalnych granic obszaru analizowanego przy wydawaniu decyzji o warunkach zabudowy.

W przedmiotowej sprawie wystąpiono z wnioskiem o ustalenie warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku mieszkalnego jednorodzinnego, budynku gospodarczego i garażu.

Wójt wydał decyzję o odmowie ustalenia warunków zabudowy wskazując, iż inwestycja nie spełnia części przesłanek z art. 61 ust. 1 Ustawy z dnia 27 marca 2003 roku o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. 2015, poz. 199 t.j.; dalej jako: u.p.z.p.) o treści:

„Wydanie decyzji o warunkach zabudowy jest możliwe jedynie w przypadku łącznego spełnienia następujących warunków:

1) co najmniej jedna działka sąsiednia, dostępna z tej samej drogi publicznej, jest zabudowana w sposób pozwalający na określenie wymagań dotyczących nowej zabudowy w zakresie kontynuacji funkcji, parametrów, cech i wskaźników kształtowania zabudowy oraz zagospodarowania terenu, w tym gabarytów i formy architektonicznej obiektów budowlanych, linii zabudowy oraz intensywności wykorzystania terenu;

2) teren ma dostęp do drogi publicznej;

3) istniejące lub projektowane uzbrojenie terenu, z uwzględnieniem ust. 5, jest wystarczające dla zamierzenia budowlanego;

4) teren nie wymaga uzyskania zgody na zmianę przeznaczenia gruntów rolnych i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne albo jest objęty zgodą uzyskaną przy sporządzaniu miejscowych planów, które utraciły moc na podstawie art. 67 ustawy, o której mowa w art. 88 ust. 1;

5) decyzja jest zgodna z przepisami odrębnymi.”.

więcej



Studium nie ma wpływu na odszkodowanie za obniżenie wartości nieruchomości

W dniu 20 września 2016 roku Sąd Apelacyjny w Gdańsku wydał wyrok w sprawie o sygn. akt I ACa 821/15 rozstrzygający kwestie odszkodowania za obniżenie wartości nieruchomości w wyniku uchwalenia lub zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz mocy prawnej studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy.

W przedmiotowej sprawie powodowie żądali od gminy odszkodowania za obniżenie wartości nieruchomości w związku z wejściem w życie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Ich roszczenia były oparte na art. 36 ust. 3 i art. 37 ust. 1 Ustawy z dnia 27 marca 2003 roku o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (dalej jako: u.p.z.p.):

„Jeżeli, w związku z uchwaleniem planu miejscowego albo jego zmianą, wartość nieruchomości uległa obniżeniu, a właściciel albo użytkownik wieczysty zbywa tę nieruchomość i nie skorzystał z praw, o których mowa w ust. 1 i 2, może żądać od gminy odszkodowania równego obniżeniu wartości nieruchomości.”;

„Wysokość odszkodowania z tytułu obniżenia wartości nieruchomości, o którym mowa w art. 36 ust. 3, oraz wysokość opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości, o której mowa w art. 36 ust. 4, ustala się na dzień jej sprzedaży. Obniżenie oraz wzrost wartości nieruchomości stanowią różnicę między wartością nieruchomości określoną przy uwzględnieniu przeznaczenia terenu obowiązującego po uchwaleniu lub zmianie planu miejscowego a jej wartością, określoną przy uwzględnieniu przeznaczenia terenu, obowiązującego przed zmianą tego planu, lub faktycznego sposobu wykorzystywania nieruchomości przed jego uchwaleniem.”.

więcej