Sąd Apelacyjny w Poznaniu wyrokiem z 20 stycznia 2017 roku w sprawie o sygn. akt I ACa 836/16 uwzględnił apelację wniesioną przez Klienta Kancelarii J&N od wyroku Sądu Okręgowego w Poznaniu, którym oddalono powództwo o zasądzenie odszkodowania z tytułu obniżenia wartości nieruchomości na skutek uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego ze względu na przedawnienie roszczenia.
Roszczenie Klienta Kancelarii J&N było oparte o treść art. 36 ust. 3 Ustawy z dnia 27 marca 2003 roku o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (dalej jako: u.p.z.p.), zgodnie z którym: „Jeżeli, w związku z uchwaleniem planu miejscowego albo jego zmianą, wartość nieruchomości uległa obniżeniu, a właściciel albo użytkownik wieczysty zbywa tę nieruchomość i nie skorzystał z praw, o których mowa w ust. 1 i 2 (art. 36 ust. 1 i 2 u.p.z.p. – dopisek autora), może żądać od gminy odszkodowania równego obniżeniu wartości nieruchomości.”.
Sąd Okręgowy w Poznaniu przyjął, że roszczenie o zasądzenie odszkodowania z tytułu obniżenia wartości nieruchomości na skutek uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego przedawnia się w terminach określonych w art. 118 Kodeksu cywilnego (dalej jako: K.c.). Zdaniem Sądu I instancji, roszczenie Klienta Kancelarii J&N było związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, a tym samym przedawniło się w terminie trzech lat od dnia wejścia w życie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.
Sąd Apelacyjny w Poznaniu uwzględniając apelację Klienta Kancelarii J&N nie podzielił rozumowania Sądu Okręgowego w Poznaniu.
Sąd II instancji podając ustnie zasadnicze powody rozstrzygnięcia stwierdził, że choć do przedawnienia roszczeń z art. 36 ust. 3 u.p.z.p. należy stosować art. 118 K.c., to w sprawie należy przyjąć 10-letni termin przedawnienia, a nie jak uznał Sąd Okręgowy w Poznaniu 3-letni termin tak jak dla roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej.