Masz prawo nas wypróbować >>>

Miesięczne archiwum: czerwiec 2015

Postanowienie Sądu to też informacja publiczna



W kwietniu 2015 roku Kancelaria J&N zwróciła się do Prezesa Sądu Okręgowego w Świdnicy o wydanie zanonimizowanej treści sentencji i uzasadnień postanowień Sądu Rejonowego w Kłodzku oraz Sądu Okręgowego w Świdnicy w sprawie dotyczącej stwierdzenia nabycia spadku po znanej piosenkarce.

Orzeczenia te były niezbędne Kancelarii dla potrzeb prowadzonej sprawy o podobnym stanie faktycznym.

Wniosek w części dotyczącej postanowienia Sądu I instancji został przekazany do rozpoznania Prezesowi Sądu Rejonowego w Kłodzku, który udzielił informacji publicznej poprzez doręczenie zanonimizowanego postanowienia.

Odmienną decyzje podjął Prezes Sądu Okręgowego w Świdnicy, który odmówił udzielenia informacji publicznej powołując się na art. 5 ust. 1 i 2 Ustawy z 6 września 2001 roku o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. 2014, poz. 782 j.t. wraz z późn. zm.; dalej zwana: u.d.i.p.), zgodnie z którymi prawo do informacji publicznej podlega ograniczeniu w zakresie i na zasadach określonych w przepisach o ochronie informacji niejawnych oraz o ochronie innych tajemnic ustawowo chronionych, nadto polega również ograniczeniu między innymi ze względu na prywatność osoby fizycznej. Prezes Sądu powołał się również na fakt, iż posiedzenie w sprawie odbywało się przy drzwiach zamkniętych, natomiast w uzasadnieniu postanowienia roztrząsano szczegóły życia rodzinnego zmarłej, a jego anonimizacja nie uniemożliwia jej identyfikacji.

więcej

Potencjalny sposób korzystania z nieruchomości podlega ochronie



Sąd Najwyższy w dniu 9 kwietnia 2015 roku wydał precedensowy wyrok w sprawie rozpoznawanej pod sygn. akt II CSK 336/14 dotyczącej zapłaty przez gminę odszkodowania na podstawie art. 36 ust. 1 pkt 1) Ustawy z dnia 27 marca 2003 roku o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym za poniesioną przez właściciela rzeczywistą szkodę w związku z uchwaleniem planu miejscowego.

Uznając skargę kasacyjną za uzasadnioną Sąd Najwyższy stwierdził, iż:

„Artykuł 36 u.p.z.p. dotyczy bowiem także takiej sytuacji, w której stronie przysługiwało wynikające z prawa własności (art. 140 k.c.) uprawnienie do korzystania z nieruchomości w określony sposób, nawet jeżeli właściciel z uprawnienia tego nie korzystał. Uprawnienie to obejmuje sposoby korzystania nie tylko faktyczne, ale również potencjalne, o ile mieszczą się w granicach podmiotowego prawa własności. Niewątpliwie zaś ograniczenie lub uniemożliwienie korzystania z nieruchomości w sposób, w który nieruchomość dotychczas nie była wykorzystywana, lecz potencjalnie mogła być wykorzystywana zgodnie ze swoim przeznaczeniem, w tym przeznaczeniem przewidzianym w planie zagospodarowania przestrzennego, godzi w prawo własności. Sama bowiem możliwość właściciela wykorzystywania rzeczy w określony sposób jest jego prawem podmiotowym wywodzącym się z istoty prawa własności.

więcej