W tezie wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 10 kwietnia 2018 roku o sygn. akt II OSK 2576/17 wskazano:
„Odmowa uwzględnienia wniosku w sprawie ustalenia warunków zabudowy tylko wtedy może mieć miejsce, gdy uwzględnienie żądania inwestora stoi w sprzeczności z interesem publicznym oraz słusznym interesem osób trzecich.”.
Naczelny Sąd Administracyjny w omawianym wyroku podkreślił, że słuszny interes osób trzecich powinien być rozumiany jako interes prawny, a nie jedynie jako interes faktyczny:
„Wzgląd na interes osób trzecich, który mógłby doprowadzić do wydania inwestorowi decyzji odmownej ma takie znaczenie, że nie może być to interes faktyczny. Aby stanowisko osób trzecich mogło sprzeciwić się skutecznie interesom inwestora muszą one wykazać, że ich prawem chroniony interes może być naruszony w razie zrealizowania inwestycji budowlanej […]”.
Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, iż w sprawach inwestycyjno-budowlanych występuje szczególna konieczność stosowania wykładni systemowej oraz funkcjonalnej. Dotyczy to przede wszystkim interpretacji przepisów prawa materialnego, które mają zastosowanie wprost, jak np. art. 61 Ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (dalej jako: u.p.z.p.) lub też stanowią systemową podstawę dla oceny konkretnej sprawy, jak np. art. 2, 7, 21 i 64 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, art. 7 Kodeksu postępowania administracyjnego czy art. 1 ust. 2 pkt 1, 2, 6, 7 i 9 oraz art. 6 ust. 2 pkt 1 u.p.z.p.